Donderdag 18 juli, Arnhem (Nederland) – Kopenhagen (Denemarken)

Eindelijk.

Het is half acht in de avond en eindelijk ben ik vertrokken. Eindelijk zit ik in de trein. In de nachttrein van Arnhem naar Kopenhagen. Dat kost maar 29 euro en voor dat geld mag ik mijn fiets gewoon meenemen. De coupé zit vol met Franse backpackmeisjes, maar voor één keer is dat niet zo erg. Het lukt ze niet om me te irriteren. Daar is mijn stemming te goed voor.

Ik heb er namelijk echt zin in. Ik heb bedacht van het meest noordelijke punt van Europa naar het meest zuidelijke punt van Afrika te reizen. Op de fiets. Alleen. Ik heb dat bedacht en nu ga ik het ook echt doen.

 

Maar om dat plan uit te kunnen gaan voeren, moet ik wel eerst op de Noordkaap zien te komen. En die ligt nog best een kolere-end van huis.

Nu had ik ervoor kunnen kiezen met het vliegtuig te gaan.

Dan ben je er zo.

Maar ik ga niet met het vliegtuig.

Ik ga met het openbaar vervoer.

Want ik wil er niet zo zijn.

Voor ik begin met fietsen wil ik een voorstelling hebben van hoe ver weg die Noordkaap eigenlijk is. Bovendien heb ik een korte adempauze nodig om die idioot hectische periode achter me te laten, en op deze manier kan ik mooi op mijn gemak wennen aan het idee van op reis zijn.