Maandag 19 augustus, Savonlinna (Finland) – Pistoniekka

Het is onmogelijk een verslag van een fietstocht door Scandinavië te maken, zonder dat verslag met romantiek te doorspekken. Fietsen door Scandinavië staat nou eenmaal garant voor mooie tochten over lange wegen door verlaten bossen. Voor dagen die maar blijven duren, omdat de zon maar niet wil ondergaan. Voor onvergetelijke slaapplaatsen aan Noorse fjorden en Finse meren. Voor water dat je uit traag stromende beekjes zo met je hand je mond in kunt scheppen. Voor rendieren die recht op je af komen rennen en die pas enkele meters voor ze je frontaal dreigen te raken beseffen, dat als ze zo door blijven lopen, het waarschijnlijk niet goed af gaat lopen.

Ja, voor je er erg in hebt zou je zo’n verslag laten verdrinken in al die romantiek die hier inderdaad overal voor het oprapen ligt.

En dat zou wat te veel van het goede zijn.

Ik wil dan ook voorkomen de indruk te wekken dat een fietstocht door Scandinavië één grote, doorlopende idylle is. Scandinavië is niet alleen maar een droom die werkelijkheid wordt.

Scandinavië is niet alleen maar romantiek. Het mooie weer maakt inmiddels met enige regelmaat plaats voor striemende hoosbuien, motregen of onweer. Wildkamperen betekent niet zonder meer onbegrensde vrijheid, maar is net zo hard een keiharde beperking, omdat overdekte slaapplaatsen niet te betalen zijn. Er lijkt maar geen einde te komen aan die snoeiharde zuidenwind en aan die ellenlange, saaie, steil op en neer golvende wegen door de Lapse bossen. Het eeuwigdurende daglicht is zo nu en dan gekmakend en hoe verder je naar het zuiden komt, hoe minder rendieren je ziet en hoe minder drinkbaar het water wordt. En dan zijn er natuurlijk nog altijd en overal die klotemuggen, die geen mogelijkheid zullen laten liggen je het leven zo zuur mogelijk te maken.

Na zonneschijn komt altijd regen.

Maar ook op een dag als vandaag, een dag waarop alles tegen lijkt te zitten, komt het uiteindelijk goed.

Vroeg in de avond begint de zon weer door te breken en net als ik het fietsen zat begin te worden en honger begin te krijgen, vind ik een geweldige slaapplek aan een bloedstollend mooi meer. Alle ellende en gedoe van vandaag is in één klap vergeten. Ik ben weer droog en ik ben weer blij. Blij dat die waardeloze camping dicht was. Fuck die warme douche. Ik spring lekker in mijn blote kont het meer in.

De wind zwakt af en mijn bord pasta smaakt beter dan ooit. Na het eten maak ik koffie. Ik rol een sjekkie en neem een flinke teug smerige Finse salmiaklikeur. Het leven is geweldig en een fietstocht door Scandinavië is één grote, doorlopende idylle, een droom die eindelijk uitkomt, doorspekt met romantiek.

Achter de regenwolken schijnt gelukkig altijd nog de zon.