Donderdag 25 december, Badhoevedorp (Nederland) – Hilversum

Voor wat betreft Marsman word ik al snel op mijn wenken bediend. Ik kan het natuurlijk niet laten dat laatste stukje naar huis nog even te fietsen en het is net alsof ik dwars door zijn gedicht heen rijd.

Het Hollandse landschap is onovertroffen in het winterse licht. Wat is dit land toch bijzonder. Die imposante wolkenluchten. Het Amsterdamse bos. Het verlaten en kneuterige winkelcentrum van Amstelveen. De majestueuze molens met hun majestueuze, bewegingsloze wieken. Hoe de enorme binnenvaartschepen zich tergend langzaam een weg door het
Amsterdam-Rijnkanaal banen. Hoe de slootjes als een ingenieus spinnenweb door de nog altijd groene weilanden zijn geweven. Hoe de karakteristieke boerderijen in de geweldige ruimte zijn verzonken en hoe de boomgroepen, dorpen, geknotte torens, kerken en olmen zijn verspreid door het land.  

En dat alles in één grootsch verband.

Wat is dit land toch mooi. Wat is dit land toch onveranderlijk mooi.

Onderweg begint het wel te regenen. Maar dat geeft niet. Ook dat hoort erbij.

Over de Vreelandseweg kom ik Hilversum binnen. Langs het industriegebied van Kerkelanden rijd ik door naar de Diependaalselaan. Ik passeer bejaardencentrum Zuiderheide. Daarachter wonen Hans en Inge en om één uur ’s middags, na 526 dagen en 31.010 kilometer, sta ik bij ze voor de deur.

MARCO WELKOM THUIS

staat er op het spandoek dat in de voortuin staat.